Afscheid Tanzania, Hallo Nederland

Hallo Nederland, we komen eraan! Vannacht hopen we naar huis te vliegen en morgenvond hoop ik weer thuiste komen.Wat een drukke laatste weekjes waren dit nog! We hebben nog zo veel dingen gedaan en bezocht. Ook mogen we zeggen dat we onze stage gehaald hebben! Woehoe:)

Vorige week donderdag zijn we een dagje weg geweest. We begonnen met een avontuurlijk boot tochtje waarbij we nijlpaarden gespot hebben en we ook nog eens een krokodil gezien hebben. Hoe gaaf is dat:) We zijn daarna naar Msimbati geweest en we hebbendaar het snorkelparadijsje nog een keer bewonderd. Tussen al die mooie kleurrijke vissen zwemmen, genieten van de mooie blauwe Indische oceaan en vooral genieten van de rust. Wat een mooie ervaring was dat weer. We begonnen de dag met regen maar al snel kwam het zonnetje door en ben ik goed verkleurd, een beetje te rood dan.

Vorige week zaterdag gaven we ons afscheidsfeestje voor de personeel van de kliniek en ook voor de zusters. Er was eten, drinken en muziek. Dit alles zorgde ervoor dat het een heel gezellig avondje was waarin ook veel gedanst werd, want dansen kunnen ze hier heel erg goedJ Al was het afscheid nog niet officieel, het kwam wel hard binnen om al die droevige gezichtjes te zien bij het gedag zeggen.

Zondag ben ik samen met Muk naar een ‘gospel’ kerk geweest. We begonnen de dienst met heel veel zingen en daarna kwam de preek. Of het zingen nou ook zo zuiver klonk?;p Spontaan kwam er voor ons een vertaler bij die alles naar Engels vertaalde zodat we er toch wat konden volgen. Het was een mooie dienst en weer ben ik een hele mooie ervaring rijker.

De laatste stage week is voorbij geloven. Ik heb vooral nog heel veel genoten, lol gemaakt, gesprekken gehad en geassisteerd bij wat (heftige) ongevalletjes. Vrijdag hebben we een foto dagje gehouden en heel veel foto’s gemaakt van de kliniek en het personeel. Dit is leuk voor later om alles nog te kunnen herinneren en om te kunnen nagenieten.

Zaterdag was er kerstfeest in de kliniek. Er was een heel leuk kersthoekje gemaakt met een kerstboom, bloemen en allemaal beeldjes. Er was een kerstoverdenking, daarna kwamen de cadeautjes en er was een hele grote maaltijd klaar gemaakt. Heel gezellig, maar nu was het afscheid wel officieel.:( We hebben iedereen gedag gezegd en we werden hartelijk welkom geheten om nog een keer naar Tanzania te komen. Heel raar want waarschijnlijk zien we deze mensen niet snel of nooit meer terug.

Met verschillende vrienden hebben we nog afscheidsetentjes gehad. Zaterdag avond hebben we alles afgesloten met een lekker cocktailtje. Ondertussen konden we alweer wennen aan het Nederlandse klimaat want het plensde van de regen.:p

Dit zal waarschijnlijk ook mijn laatste blog zijn. Ik wil jullie daarom vertellen dat dit een onvergetelijke, fantastische mooie ervaring was. 3 maanden in een andere cultuur, in een ander land, ik heb er ontzettend veel van geleerd. Ook heb ik mezelf hier heel goed leren kennen. Ik ben ook tegen zoveel dingen anders gaan kijken en ben er zoveel meer bewust van geworden hoe dankbaar wij met alles mogen zijn. Al zijn het de kleine dingen maar wij hebben zoveel en dat besef je pas als je het even allemaal niet hebt of de armoede van dichtbij meemaakt.

Vandaag brengen we nog een dagje in Dar es Salaam door. Dat is echt niet verkeerd, wantwat voelt weer fijn om in een grote stad te zijn. Heerlijk eten, winkeltjes en een mooi hotel. We vermaken ons wel:)

Tot snel allemaal..…

Liefs

Time flies!!

Lieve allemaal,

De tijd vliegt! Want over twee weekjes hoop ik alweer thuis te komen. Aan de ene kant vind ik het heel jammer om hier weg te gaan. Ik heb hier zo’n goede band met iedereen opgebouwd en ook vele vrienden gemaakt die we helaas moeten achterlaten. Ook ga ik de gastvrijheid en vriendelijkheid heel erg missen. Daar kunnen wij nog eens een voorbeeld aan nemen. Want ook al hebben ze niet veel, ze staan altijd voor elkaar klaar. Maar aan de ander kant, het is natuurlijk ook weer fijn om naar huis te gaan en iedereen weer te zien:) En ik verlang zo ontzettend naar het eten in Nederland!!:) De temperatuur verschil gaat denk een beetje wennen worden, opeens van de warmte in de kou, brr.

Twee weken geleden zijn we in Mikindani geweest. Hier zijn we al vaker geweest om heerlijk te relaxen en te zwemmen. We hadden alleen nu de pech dat het niet zo mooi weer was. Maar heb je ooit in de regen gezwommen? Wij nu wel:) Ook hebben we de Mikindani tour gedaan. Met twee ‘gidsen’ hebben we het dorpje bezichtigd. Het is een heel mooi oud dorpje met veel geschiedenis. Soms heb je van die momenten dat de realiteit heel hard binnen komt. Die had ik nu weer, we zijn namelijk door vele huttendorpjes gelopen en hebben weer de armoede van dichtbij gezien. Ook zijn we door een soort van rimboe gelopen.:p Toen het begon te onweren liepen we daar niet zo rustig meer, gelukkig ging dit snel over. Het was uitkijken met waar je liep want de wegen waren ondertussen al een beetje veranderd in modderpoelen. Maar het was een prachtige natuur!

Op werk heb ik ook een realiteit momentje gehad. Er kwam een klein meisje binnen met haar vader. Ik denk dat ze 3 jaar was. Ze was al heel verdrietig en bang want ze liet al heel wat traantjes vallen. Ze had gips om haar voetje dat eraf moest omdat het vies en versleten was. Nadat de dokter het gips eraf gehaald had, zag haar voetje er weer redelijk normaal uit, totdat ze ging proberen te lopen. Haar enkel stond helemaal scheef en ze kon amper een stap verzetten. Ik vroeg aan de dokter wat er nu moest gebeuren. Hij vertelde dat de vader geen geld meer heeft voor een verdere behandeling. Nou dat kwam hard binnen kan ik jullie vertellen. Wij die alles maar hebben en dat meisje dat in tranen van de pijn op de stoel zat en de vader die geen geld meer heeft om een verdere behandeling te betalen. Gelukkig is er een oplossing gekomen en kon dit meisje toch geholpen worden. Echt mensen, op dit soort momenten realiseer ik me, over hoe goed wij het wel niet hebben!

Vorige week woensdag zijn we naar Niangao gegaan waar Liza en Demi stage lopen. Dit is een klein dorpje dat zo’n twee uur hier vandaan ligt. We hebben een paar dagen met ze meegelopen in het ziekenhuis. Super interessant kan ik jullie vetellen. Woensdag hebben we een beetje de omgeving verkend en zijn we naar de markt geweest. Dit zorgde weer voor veel aandacht want hier zijn ze niet veel muzungu (blanken) gewend. Donderdag begonnen we met een rondleiding door het ziekenhuis. We zijn alle afdelingen langs geweest, baby’s, kinderen, vrouwen en mannen afdelingen. En nu komt het mooiste van de hele dag. Ik heb twee operaties meegemaakt!! Eerst kreeg ik operatie kleren aan met mondkapje om en bij de eerste operatie werd er een galblaas verwijderd met galstenen. Bij de tweede operatie werd er een blinde darm verwijderd. Super interessant ik stond er dan ook met m’n neus bovenop om te kijken hoe ze de operaties uitvoerden. Dat is toch echt een hele ervaring die ik in Nederland niet snel zal zien. Vrijdag heb ik meegelopen op de mannen chirurgie afdeling. Ook dit was een hele ervaring. Heel veel wonden, fracturen en amputaties. Als verpleegkundige geef je de medicijnen aan de patiënt, verzorg je wonden of verleen je andere medische zorg, je zorgt ervoor dat patiënten bij afspraken komen maar verder hoef je niemand te wassen want dat wordt allemaal door de familie gedaan. Naast het ziekenhuis is dan ook een heel groot gasten verblijf waar families kunnen overnachten.

Vrijdag middag zijn we doorgereden naar Lindi. Dit is een heel mooi stadje met een prachtig strand. Weekend! En ook nog eens 5 december en wat doe je dan? Precies we hebben sinterklaas gevierd onder het genot van een pizza:) Cadeautjes en gedichten erbij, dit alles maakte het tot een zeer geslaagd en gezellig avondje. Zaterdag hebben we nog een ochtendje aan het strand doorgebracht en in de middag zijn weer terug naar Mwara gereden.

Tot snel.... Liefs:)

Nieuwe ervaringen:)

Mambo? (hoe gaat het?)

Hier gaat het goed! Vooral als jullie horen wat voor fantastische weekend ik gehad heb. We zijn dit weekend met Maarten, Muk, Demi en Liza naar Msimbati geweest, het Marine Park. Dit park ligt aan het strand. Toen we daar aan kwamen hebben we eerst geluncht en daarna zijn we gaan zwemmen. Wat een prachtige natuur! De mooie blauwe oceaan, lange stranden met palmbomen. En dan de stilte, we waren als enigste op het strand. ’s Middags kwam het mooiste, daar waren we vooral voor gekomen: het snorkel paradijs. Wat is de onderwaterwereld toch prachtig en hoe gaaf is het om tussen de vissen te zwemmen en al die prachtige kleuren te zien. Een geweldige mooie ervaring. Na het eten ’s avonds hadden we een kampvuur op het strand. Hih het gaf wel extra veel warmte en laat het nou al net zo warm zijn. Maar het was zo mooi, vooral met de sterrenhemel erbij. We bleven ovenachten in een heel knus hutje. Ik heb daar zo heerlijk geslapen! Geen geluid van mensen, auto’s, hanen en andere dieren. Alleen de wind en de zee. De volgende morgen hadden we een lekker ontbijtje, zijn we nog even wezen zwemmen en daarna zijn we weer naar huis gereden. Ik heb genoten!

Deze week loop ik in het laboratorium mee. Voor een verpleegkundige student is het niet echt uitdagend werk maar het is wel interessant om te helpen en te kijken met bloed testjes en onderzoeken. Ook ben ik tegelijkertijd van de administratie, want ze hebben daar geen computer waar je alle uitslagen van de patiënten in kan voeren. Nee, alles wordt opgeschreven in verschillende boeken. Dat vergt dan ook veel tijd en zoals de meesten wel zullen weten, wordt het een nog meer onleesbare handschrift. :p Ondertussen vinden de laboratorium medewerkers het heel leuk om Nederlands te leren dus we hebben veel Nederlandse lesjes tussen door. Dan kom je er pas echt achter wat een ingewikkelde en moeilijke taal we hebben. Vooral de uitspraak is heel lastig. Dit is dan ook heel grappig om te horen:) Bloedprikken is natuurlijk geen pretje. Vooral kinderen proberen altijd een vlucht route te vinden als ze binnen komen. Die is er helaas niet en soms hebben ze heel wat man kracht nodig om bloed te kunnen prikken. Er vallen dan ook vele tranen. Gelukkig kunnen ze weer lachen als het achter de rug is. Vandaag heb ik weer een halve bevalling meegemaakt. Ik kwam net te laat binnen het kindje was net geboren, maar ik hebverder wel alles kunnen zien. Het ging alleen niet zo goed met het kindje. De luchtwegen moesten uitgezogen worden en het wou niet huilen. Gelukkig begon het daarna al snel beter te ademen en nadat ze een paar tikken hadden gegeven en het kindje op de kop haddengehouden (want zo doen ze dat hier) begon het te huilen. Ik mocht later het kindje vast houden en het na de moeder brengen. Zo lief!

En dan gebeurt het onvermijdelijke, mijn mobiel is kapot gegaan. M’n enigste contactmiddel met iedereen en met internet. Gelukkig heeft Daphne een reserve mobiel die ik mag lenen! Super fijn want nu kan ik gewoon contact houden met iedereen.Dus sorry voor diegene die naar mijn oude nummer geappt hebben en geen reactie krijgen. Ik gebruik nu mijn Tanzaniaanse nummer.

In het weekend kunnen we altijd meegenieten van een club hier dichtbij. We dreunen dan soms onze bed uit. We dachten: laten we er eens een kijkje nemen en samen met Liza en Demi erbij zijn we een avondjeuit geweest. Het was super gezellig totdat ze doorkregen dat er 4 blanke meiden binnen waren. We kregen toen en beetje teveel aandacht en zijn toen maar snel weer naar huis gegaan. Ja dat was ook weer een hele ervaring;p

Cultuur, weer en werk!

Lieve allemaal,

En het is alweer november. De tijd vliegt. En dat is ook echt te merken want het is zo ontzettend warm. De zomer is begonnen, de wind is grotendeels gaan liggen en het is al erg benauwd. Heel anders vergeleken met Nederland:)

Ook ben ik op de creatieve toer gegaan namelijk schilderen. We hebben nu al twee schilderlesjes gehad en ik vind het super leuk om te doen. Heerlijk ontspannen ook, even ergens anders mee bezig zijn. We schilderen typisch Afrikaans, tinga tinga heet het. Het is nog best heel moeilijk maar oefening baart kunst, toch!?

Na een heerlijk weekendje begonnen we maandag weer met frisse moed. We kwamen bij de kliniek aan waar net een bevalling op gang was. Leuk leuk, dus wij naar binnen om te helpen en te kijken. Het ging alleen niet zo goed allemaal. De vrouw had heftige weeën maar het was een heel groot kindje en het wou nog niet naar buiten. Alles geprobeerd wat maar gedaan kon worden maar niks hielp. En nu? In de kliniek konden ze haar niet verder helpen dus moest de vrouw naar het ziekenhuis. De ambulance van de kliniek kwam voor rijden en we hebben de vrouw op de brancard geholpen. Met heel wat man hebben we haar de ambulance in getild en wij mochten met de vrouw mee naar het ziekenhuis. Super vet in de ambulance met loeiende sirenes. Ze proberen hard te rijden hier maar dat is niet echt mogelijk door alle hobbels en gaten in de weg. Maar we kwamen bij het ziekenhuis aan waar we met heel veel bekijks van de andere patiënten de vrouw binnen brachten. In het ziekenhuis hebben ze wat controles uitgevoerd.We konden helaas niet blijven om de hele bevalling mee te maken, want het kindje kwam nog steeds niet dus we zijn weer terug gegaan. Veel mensen rijden hier op een piki piki (dat is een moter) maar daar gebeuren veel ongelukken mee. Zoals gister kwam er man binnen met 3 grote wonden waavan er ook één gehecht moest worden. Sneu want hij had heel veel pijn, maar wel super interessant om te helpen en te verzorgen.

Deze week heb ik voor het eerst gehad dat ik even weg moest lopen van bepaalde situaties. Dat gebeurd niet snel want het lukt me goed om met de cultuur en de hiërarchie om te gaan. Veel geduld hebben en blijven lachen! Maar ook bij mij werd het even te veel en het beste is dan om even weg te lopen en af te koelen.

Er werkt nu ook een Duitse arts bij ons in de kliniek. Ze was deze week jarig en vierde haar verjaardag met een etentje waar we voor uitgenodigd waren. Met een groepje zusters (nonnen) en wij erbij gingen we uit eten. Het was heel gezellig en het eten was ook lekker. De zusters gaan bijna nooit uit eten. Zo leuk om ze zien te genieten! Vandaag waren we door de zusters uitgenodigd om mee te gaan naar een Katholieke: 'naam feest'. Ze vieren hier geen verjaardagen maar wel naam dag. Ze herdenken dan de dag dat ze gedoopt zijn en ze een andere naam kregen. Leuk om een keer mee te maken. Eerst kregen we een hele dienst en daarna een luxe maaltijd. Na de maaltijd was het feestje.Er was muziek, iedereen ging dansen en zingen en er werden kadoos overhandigd.Weer een hele ervaring:)

Ook hebben we verschillende huisdieren. Namelijk mieren, muggen, salamanders en nog wat onbekende dieren. Heel gezellig dus, Als ik me even niet goed insmeer met anti-muggen spul zit ik onder de muggenbulten.

Liefs

Feestje, genieten en dankbaar!

Hoi allemaal,

Wat super leuk om te zien en te horen dat zoveel mensen mijn weblog lezen. Ik had eerst zoiets van moet ik dat wel doen, maar ja dus:)

Ik heb weer een paar interessante en leuke dagen achter de rug. Vrijdagmiddag gingen we naar één van de oudste dorpjes van Mtwara. Heftig om de armoede van zo dichtbij te zien. Geen geld, met hele families is een hutje wonen. Zo anders dan wij gewend zijn! Maar het was laat toen we daar vandaan kwamen, en ik moest nog naar huis om alles voor mijn verjaardag klaar te zetten. In Nederland zou ik helemaal aan het stressen geweest zijn maar nu hebben we het gewoon op z’n Tanzaniaans gedaan:)Maar mijn verjaardag feestje was geweldig. Gezellig met een groepje vrienden gegeten, gekletst en muziek erbij want iemand had zijn gitaar meegenomen dus ze hebben ook nog voor me gezongen. Heerlijk buiten gezeten, kaarsjes erbij en ik ben goed verwend met super leuke Afrikaanse kadootjes! Een verjaardag om nooit te vergeten!:)

Het weekend hebben we gebruikt om heerlijk bij te komen en te relaxen. We zijn naar het dorpje Mikindani geweest. Daar is een super mooi hotel namelijk: Old Boma waar je kan eten en zwemmen want ze hebben daar een zwembad. Heerlijk het is zo mooi daar. Ze hebben daar ook aapjes, helaas hebben we die nu niet gezien maar hopelijk komt dat nog!:)

We hebben ook onze vaste betrouwbare bajaj driver (zo’n tuktuk ding) Echt super lieve jongen en hij lacht ook altijd!:) Pas gingen we boodschapjes doen en hij had ons gebracht. Het was weer een warme dag dus we hadden zin in een ijsje. We hadden toen voor hem ook een ijsje gekocht. Zo schattig want hij wou eerst het ijsje bewaren om later op te eten. Maar wij dus vertellen dat het gaat smelten. Hij zat te genieten en hij heeft ons wel 100 x bedankt. Het was voor het eerst in zijn leven dat hij een ijsje kreeg. Nou je dag kan gelijk niet meer stuk. Dat zoiets kleins iemand zo blij kan maken.:)

We hebben maandag en dinsdag rustige dagen gehad. We hebben er ‘kantoordagen’ van gemaakt. Bezig geweest met opdrachten voor stage (ja die hebben we ook nog) en verslagen getypt. De opdrachten zijn met aanpassingengoed uit te voeren!

Kwa heri, Liefs

Happy

Mambo? (hoe gaat het)

De tijd vliegt! Ik zit hier nu al een maand. Afgelopen vrijdag is het pakketje van thuis aangekomen. Het leek wel kerst, was zo blij met al het lekkers. Soep, koffie, speculaas heerlijk allemaal:)

Ik probeer ook steeds foto’s op de weblog te zetten of op Facebook. Maar dit lukt helaas steeds niet. But I don’t give up!

De mensen hier zijn zo gastvrij, we zijn al een paar keer gevraagd om ergens te komen eten. Afgelopen vrijdag avond waren we uitgenodigd bij een Indische familie om te komen eten samen met sister Martha en een Duitse arts. Het was heerlijk!! Ze had zoveel voor ons gekookt, heel veel verschillende soorten gerechten en hapjes. Die mensen eten altijd heel heet/pittig dus ze had al gezegd dat ze het voor ons minder heet zou maken. Voor alsnog had ik heel wat drinken nodig, haha. Daarna hebben we nog een ritje gemaakt en Mtwara bij nacht gezien. Mooi om de te zien dat de mensen hier heel trots zijn op hun (geasfalteerde) wegen en op de rotondes die ze hebben. Terwijl dat voor ons zo vanzelf sprekend is.

Zaterdag hebben we een embola lezing gehad met de personeel van de kliniek. Super interessant. Ook al is het nog niet in Tanzania het kan zomaar gebeuren dat het hier ook uitbreekt. En ja wat doe je dan? Hoe ga je die mensen verzorgen en hoe kun je voorkomen dat heel de kliniek besmet raakt? Dat hebben we allemaal behandelt en zo kunnen ze zorgen dat ze alles al klaar en gereed hebben voor als het wel uitbreekt. (wat we niet hopen natuurlijk)

Deze week loop ik met een dokter mee die van de wondzorg is, hechtingen, verbandjes leggen, gipsen. Super interessant om te zien allemaal! Ik heb al veel mogen helpen en heb al veel wonden gezien. Sommige wonden wil je liever ook niet zien maar dat hoort erbij. Ook hebben we weer een bevalling meegemaakt. Een hele heftige zware bevalling want ze moesten inknippen en hechten. Maar wat een super mooi kindje en de ouders waren ook zo dankbaar!

Bijna iedereen heeft hier wel een geloof. De meeste mensen zijn Christelijk (Katholiek) of Islamitisch. Maar dat gaat hier allemaal heel goed samen. Iedereen accepteert en respecteert elkaar, mooi om te zien! We beginnen dan ook elke dag om 8 uurmet gebed bij Maria.

Vandaag ben ik jarig. Super bedankt iedereen voor de felicitaties en alle lieve berichtjes. Verjaardag vieren kennen ze hier niet. Heel veel mensen weten hun leeftijd ook niet:P Voor de kliniek had ik een cake gebakken, (taart hebben ze hier ook niet) dit vonden ze allemaal heerlijk. Morgenavond hoop ik mijn verjaardag te vieren voor vrienden. Bijzonder om dit zo ver weg op een prachtige plekte vieren.

Liefs van een 19 jarige:)

Work, food and other things:)

Hallo allemaal,

Hoe is het daar? Hier goed, ik heb al weer veel gezien en meegemaakt. Vorige week heb ik met de dokter meegelopen. Heel leuk en interessant! Je ziet veel voorbij komen zoals: huidinfecties, veel buik en maag klachten, ook heel erg veel malaria. Maar die diagnose wordt al heel snel gesteld. Heb je een griepje, dan heb je malaria. Maar ook kwam er een noodgeval binnen, een man die had zijn hand tussen de machine gehad, vingertopjes hingen los eraan, dus ja zo zie je nog eens wat. Deze week loop ik mee in de laboratorium, heel veel bloed onderzoeken en ik weet nu ook hoe een hiv test werkt en wanneer het positief of negatief is. Toch merk je dat het heel anders gaat dan in Nederland. Ze dragen weinig handschoenen omdat die heel duur hier zijn, alles gaat hier niet zo steriel of hygiënisch maar ze proberen het wel te doen met alles wat ze hebben!

Ook voor eten wordt er goed gezorgd! Elke dag met lunch wordt er voor ons gekookt. Dit wisselt elke dag enbestaat meestal uit vis, kip, rijst, spinazie, sla, aardappels, soms spaghetti of aardappels met ei (chipsi mayai). Elke dag is het een verassing wat we krijgen. En meestal krijgen we ook een stukje fruit erbij, heel lekker dus. Toch mis ik wel eten en drinken uit Nederland en vooral de koffie!:p Brood hebben ze hier wel maar wordt niet veel gegeten. Bij een supermarkt hier hebben ze allemaal westerse producten daar zijn we zo blij mee:)Je betaald er dan ook wel flink voor maar dan hebben we wel dingen zoals: melk, pasta, jam, pindakaas en boter.

Afgelopen weekend zijn we in Masasi geweest, daar was een traditioneel dansfestival. We waren met bus vol mznugu (witte mensen) en een paar Tanzanianen. Het was een paar uur rijden maar onderweg was het prachtig! We zagen zo veel van Afrika. Het festival was leuk om te zien! Allemaal soorten volken gingen dansen in traditionele kleding en maakten hun eigen muziek. Ook hadden we veel aandacht van alle kindjes die achter ons aanliepen en naast ons kwamen zitten. Echt een leuke ervaring en fijn om gewoon weer Nederlands te kunnen praten naast Engels en Swahili:)

Door het warme weer wordt je erg snel moe.Uit werk doen we soms een middagdutje en 's avonds liggen we er ook weer vroeg in. We hebben ook niet veel meer te doen 's avonds, af en toe een verslagje typen maar omdat we geen internet hebben kunnen we ookniks geen programma'skijken. Wat een rust dus:)

Kwa heri, (goodbye) Liefs

Reis en de eerste indrukken

Hoi lieve mensen,

Hier eindelijk een berichtje van mij! Ik hebhelaas maar beperkt internet omdat de internetdongels van hier niet werken in onze tablets dus voor wifi moet ik naar een restaurantje. Maar daar hebben we een prachtig uitzicht over zee bij:)

Mijn reis duurde heel lang, veel wachten tussendoor met ook veel vertragingen. Midden in de nacht zaten we op het vliegveld in Dar es Salaam (de hoofdstad van Tanzania) te wachten op onze vlucht naar Mtwara. Ik was helemaal gesloopt want had weinig geslapen.Maar we zijn veilig aangekomen en ik kijk mijn ogen uit want het is prachtig hier!:) Op dag 1 hadden we al in de verte walvissen gezien, super gaaf!

Na de aankomst hebben we een paar drukke dagen gehad. We hebben onze werkvisum geregeld, we hebben een taal en cultuur cursus gehad. En Swahili is nog ontzettend lastig om te spreken. Gelukkig kan ik nu groeten in het Swahili en dat is hier heel belangrijk! Ook hebben we hier al gezwommen met heel veel bekijks en je moet hier ook zeker niet alleen naar de markt gaan.Ze willen allemaal met je praten of met je op de foto. Je voelt je echt zo'n beroemdheid:P

Dit is nu de tweede week dat we stage hebben gelopen. We hebben een hele lieve begeleider zuster Martha. Op dag 1 mocht ik gelijk al injecteren als ik dat wou maar daar wachtte ik liever nog even mee. Inmiddels heb ik dat nu al een paar keer gedaan en dat ging goed gelukkig:) We hebben al veel gezien en meegemaakt. Van de week ook voor het eerst een bevalling, dat was heel bijzonder!

We verblijven in de beach house. Het is zo mooi daar, heerlijk aan het strand. We hebben ookeen grote kamer en delen het huis verder met andere zusters. Ja daar komen we de 3 maanden wel door!:)

Owja het klimaat, het is zo warm hier! Zeker in de 30 graden en dannog te bedenken dat de zomer hier nog moet komen, pff:) Maar het is ook genieten want je kan 's avonds nog lekker lang buiten zitten.

Heel veel liefs vanuit Tanzaniaen tot het volgende verhaal!:)