Mambo? (hoe gaat het?)

Hier gaat het goed! Vooral als jullie horen wat voor fantastische weekend ik gehad heb. We zijn dit weekend met Maarten, Muk, Demi en Liza naar Msimbati geweest, het Marine Park. Dit park ligt aan het strand. Toen we daar aan kwamen hebben we eerst geluncht en daarna zijn we gaan zwemmen. Wat een prachtige natuur! De mooie blauwe oceaan, lange stranden met palmbomen. En dan de stilte, we waren als enigste op het strand. ’s Middags kwam het mooiste, daar waren we vooral voor gekomen: het snorkel paradijs. Wat is de onderwaterwereld toch prachtig en hoe gaaf is het om tussen de vissen te zwemmen en al die prachtige kleuren te zien. Een geweldige mooie ervaring. Na het eten ’s avonds hadden we een kampvuur op het strand. Hih het gaf wel extra veel warmte en laat het nou al net zo warm zijn. Maar het was zo mooi, vooral met de sterrenhemel erbij. We bleven ovenachten in een heel knus hutje. Ik heb daar zo heerlijk geslapen! Geen geluid van mensen, auto’s, hanen en andere dieren. Alleen de wind en de zee. De volgende morgen hadden we een lekker ontbijtje, zijn we nog even wezen zwemmen en daarna zijn we weer naar huis gereden. Ik heb genoten!

Deze week loop ik in het laboratorium mee. Voor een verpleegkundige student is het niet echt uitdagend werk maar het is wel interessant om te helpen en te kijken met bloed testjes en onderzoeken. Ook ben ik tegelijkertijd van de administratie, want ze hebben daar geen computer waar je alle uitslagen van de patiënten in kan voeren. Nee, alles wordt opgeschreven in verschillende boeken. Dat vergt dan ook veel tijd en zoals de meesten wel zullen weten, wordt het een nog meer onleesbare handschrift. :p Ondertussen vinden de laboratorium medewerkers het heel leuk om Nederlands te leren dus we hebben veel Nederlandse lesjes tussen door. Dan kom je er pas echt achter wat een ingewikkelde en moeilijke taal we hebben. Vooral de uitspraak is heel lastig. Dit is dan ook heel grappig om te horen:) Bloedprikken is natuurlijk geen pretje. Vooral kinderen proberen altijd een vlucht route te vinden als ze binnen komen. Die is er helaas niet en soms hebben ze heel wat man kracht nodig om bloed te kunnen prikken. Er vallen dan ook vele tranen. Gelukkig kunnen ze weer lachen als het achter de rug is. Vandaag heb ik weer een halve bevalling meegemaakt. Ik kwam net te laat binnen het kindje was net geboren, maar ik hebverder wel alles kunnen zien. Het ging alleen niet zo goed met het kindje. De luchtwegen moesten uitgezogen worden en het wou niet huilen. Gelukkig begon het daarna al snel beter te ademen en nadat ze een paar tikken hadden gegeven en het kindje op de kop haddengehouden (want zo doen ze dat hier) begon het te huilen. Ik mocht later het kindje vast houden en het na de moeder brengen. Zo lief!

En dan gebeurt het onvermijdelijke, mijn mobiel is kapot gegaan. M’n enigste contactmiddel met iedereen en met internet. Gelukkig heeft Daphne een reserve mobiel die ik mag lenen! Super fijn want nu kan ik gewoon contact houden met iedereen.Dus sorry voor diegene die naar mijn oude nummer geappt hebben en geen reactie krijgen. Ik gebruik nu mijn Tanzaniaanse nummer.

In het weekend kunnen we altijd meegenieten van een club hier dichtbij. We dreunen dan soms onze bed uit. We dachten: laten we er eens een kijkje nemen en samen met Liza en Demi erbij zijn we een avondjeuit geweest. Het was super gezellig totdat ze doorkregen dat er 4 blanke meiden binnen waren. We kregen toen en beetje teveel aandacht en zijn toen maar snel weer naar huis gegaan. Ja dat was ook weer een hele ervaring;p