Lieve allemaal,

De tijd vliegt! Want over twee weekjes hoop ik alweer thuis te komen. Aan de ene kant vind ik het heel jammer om hier weg te gaan. Ik heb hier zo’n goede band met iedereen opgebouwd en ook vele vrienden gemaakt die we helaas moeten achterlaten. Ook ga ik de gastvrijheid en vriendelijkheid heel erg missen. Daar kunnen wij nog eens een voorbeeld aan nemen. Want ook al hebben ze niet veel, ze staan altijd voor elkaar klaar. Maar aan de ander kant, het is natuurlijk ook weer fijn om naar huis te gaan en iedereen weer te zien:) En ik verlang zo ontzettend naar het eten in Nederland!!:) De temperatuur verschil gaat denk een beetje wennen worden, opeens van de warmte in de kou, brr.

Twee weken geleden zijn we in Mikindani geweest. Hier zijn we al vaker geweest om heerlijk te relaxen en te zwemmen. We hadden alleen nu de pech dat het niet zo mooi weer was. Maar heb je ooit in de regen gezwommen? Wij nu wel:) Ook hebben we de Mikindani tour gedaan. Met twee ‘gidsen’ hebben we het dorpje bezichtigd. Het is een heel mooi oud dorpje met veel geschiedenis. Soms heb je van die momenten dat de realiteit heel hard binnen komt. Die had ik nu weer, we zijn namelijk door vele huttendorpjes gelopen en hebben weer de armoede van dichtbij gezien. Ook zijn we door een soort van rimboe gelopen.:p Toen het begon te onweren liepen we daar niet zo rustig meer, gelukkig ging dit snel over. Het was uitkijken met waar je liep want de wegen waren ondertussen al een beetje veranderd in modderpoelen. Maar het was een prachtige natuur!

Op werk heb ik ook een realiteit momentje gehad. Er kwam een klein meisje binnen met haar vader. Ik denk dat ze 3 jaar was. Ze was al heel verdrietig en bang want ze liet al heel wat traantjes vallen. Ze had gips om haar voetje dat eraf moest omdat het vies en versleten was. Nadat de dokter het gips eraf gehaald had, zag haar voetje er weer redelijk normaal uit, totdat ze ging proberen te lopen. Haar enkel stond helemaal scheef en ze kon amper een stap verzetten. Ik vroeg aan de dokter wat er nu moest gebeuren. Hij vertelde dat de vader geen geld meer heeft voor een verdere behandeling. Nou dat kwam hard binnen kan ik jullie vertellen. Wij die alles maar hebben en dat meisje dat in tranen van de pijn op de stoel zat en de vader die geen geld meer heeft om een verdere behandeling te betalen. Gelukkig is er een oplossing gekomen en kon dit meisje toch geholpen worden. Echt mensen, op dit soort momenten realiseer ik me, over hoe goed wij het wel niet hebben!

Vorige week woensdag zijn we naar Niangao gegaan waar Liza en Demi stage lopen. Dit is een klein dorpje dat zo’n twee uur hier vandaan ligt. We hebben een paar dagen met ze meegelopen in het ziekenhuis. Super interessant kan ik jullie vetellen. Woensdag hebben we een beetje de omgeving verkend en zijn we naar de markt geweest. Dit zorgde weer voor veel aandacht want hier zijn ze niet veel muzungu (blanken) gewend. Donderdag begonnen we met een rondleiding door het ziekenhuis. We zijn alle afdelingen langs geweest, baby’s, kinderen, vrouwen en mannen afdelingen. En nu komt het mooiste van de hele dag. Ik heb twee operaties meegemaakt!! Eerst kreeg ik operatie kleren aan met mondkapje om en bij de eerste operatie werd er een galblaas verwijderd met galstenen. Bij de tweede operatie werd er een blinde darm verwijderd. Super interessant ik stond er dan ook met m’n neus bovenop om te kijken hoe ze de operaties uitvoerden. Dat is toch echt een hele ervaring die ik in Nederland niet snel zal zien. Vrijdag heb ik meegelopen op de mannen chirurgie afdeling. Ook dit was een hele ervaring. Heel veel wonden, fracturen en amputaties. Als verpleegkundige geef je de medicijnen aan de patiënt, verzorg je wonden of verleen je andere medische zorg, je zorgt ervoor dat patiënten bij afspraken komen maar verder hoef je niemand te wassen want dat wordt allemaal door de familie gedaan. Naast het ziekenhuis is dan ook een heel groot gasten verblijf waar families kunnen overnachten.

Vrijdag middag zijn we doorgereden naar Lindi. Dit is een heel mooi stadje met een prachtig strand. Weekend! En ook nog eens 5 december en wat doe je dan? Precies we hebben sinterklaas gevierd onder het genot van een pizza:) Cadeautjes en gedichten erbij, dit alles maakte het tot een zeer geslaagd en gezellig avondje. Zaterdag hebben we nog een ochtendje aan het strand doorgebracht en in de middag zijn weer terug naar Mwara gereden.

Tot snel.... Liefs:)